19 de junio de 2009

La serpiente

Algunas teorías sostienen que el dios más antiguo no era el sol, sino la serpiente. No sé si son ciertas.
Sé que en la mitología griega Pitón era la gran serpiente, hija de Gea, la madre tierra. Y el dios Apolo la mató para no tener competencia.
En el paraíso terrenal, de la mitología cristiana, fue la serpiente la que incitó a la rebelión contra el nuevo dios.
En muchas imágenes podemos ver a la virgen María pisando una serpiente.
A la serpiente nunca se le dio buena fama.
¿Tendrá todo esto que ver con esas viejas teorías?
.

7 comentarios:

Paz Zeltia dijo...

de niña me contaron cuentos -que creía ciertos- de serpientes aladas, que de niña más mayor identifiqué con dragones.

en una etapa concreta de mi vida, tenía sueños recurrentes con serpientes

y busqué sobre e mito; pero con esta suerte que tengo de olvidarlo todo, siempre puedo volver a sorprenderme.

ahora me volvió a entrar la curiosidad, lástima que no tengo tiempo. Me gustaría tener dos robot: uno que me contestara cualquier curiosidad que tuviese, y otro que me hiciese las cosas de casa

:-)

me voy a una fiesta de solsticio de verano esta noche, al aire libre.
empieza hoy y acaba mañana
hasta la vuelta

Lan dijo...

En mi vida he estado en una fiesta de solsticio. Ya me contarás.
Tal vez si te interesan cosas sobre la serpiente en el arte y en la cultura puedas tener un punto de vista original si buscas en Internet sobre Theresa Mitsopoulou. Lo digo en otro artículo que se llama Chevron.
Espero que hayas vuelto como nueva de lo del solsticio ;-)

Paz Zeltia dijo...

gracias por el apunte de la serpiente.
respecto a la fiesta de solsticio, tú ves lo que hace la manera de hablar, o referirse a lo mismo pero con otras creencias?
realmente es la fiesta de "san juan" la celebración del solsticio de verano, el dia más largo del año, la fiesta del fuego y el agua de la que la Iglesia Católica hechó mano para ponerle un santo, el Juan, y así una fiesta pagana convertirla en cristiana.
Entonces, algunos de mi entorno, que tampoco son católicos, igual que yo, pero que desde niños hemos vivido esta fiesta tan popular en Galicia al menos, en vez de San Juan celebrarmos el solsticio de verano, que al fín es de lo que se trata!
hace ya algunos años, que en una era y huerta de un amigo, nos juntamos más de 50 (pero menos de 100) y vemos "bailar el sol" en el anochecer más tardío del año, y encemos la hoguera al llegar la oscuridad, y comemos sardinas asadas regadas con abundante vino, y cuando la hoguera va menguando, saltamos sobre ella, siempre en número impar, para -mezclando los elemenos paganos, pseudoreligiosos y supersticiones variopintas que nos da la gana- espantar los malos espíritus. El que quiere escribe en un papelito aquella emoción negativa o aquél recuerdo que quiere dejar atrás, y lo echa al fuego purificador, así se cierran puertas del pasado que ya huele mal... y qué más? varias cositas; pero lo principal es aprovechar para reunirse amigos y amigos de amigos, algunos sólo nos vemos ese día, hacer fiesta y ver correr a los niños, mientras algún abuelo despotrica contra el rey, y dic que los rojos de ahora estamos desteñidos :-)
El caso es que mañana, san juan, me apunto al santo tambien jeje, y hab´ra que salir a tomar una sardinita y ver las hogueras en la playa...
"Sálvote lume de San Xoán
para que non me morda cadela nin trabe cadela nin can, nin cousa mala que ande polo chan"
y hale, a saltar el fuego!

:-)

Paz Zeltia dijo...

te lo puse mal el conjuro (quise corregir morder (castelanismo) por trabar, y ya ves...,nos quieren quitar el galego de las escuelas, porque claro, como no sirve para nada! con lo contaminado que ya está, por tanta influencia del castellano,y encima, hay por ahí manifiestos porque el castellano está en peligro de perderse, sí, sí, pues mira nuestro idionma que camino lleva con este pp... si hasta con Fraga al menos las asignaturas troncales era obligatorio impartirlas en galego!
ay, dime eso de que me sujete, que me hace mucha gracia ;-)

O conto e así:
Sálvote lume de San Xoán
para que non me trabe cadela nin can, nin cousa mala que ande polo chan

Lan dijo...

Vivimos ya en una fusión de mitologías superpuestas que ya no va a haber quien las ponga en orden.
Te agradezco mucho que me cuentes todas esas tradiciones tan bonitas, algunas de las cuales ya conocía.
También esas agradables palabras en gallego que, no sé si suena a adulación y quizás me repita, me parece a mí una lengua muy cariñosa que despierta buenos sentimientos, una lengua acogedora como el bosque, sí.
Fíjate siempre nos tenían prevenidos de las cosas malas que ande polo chan, ya desde pequeñitos. Pero no había que nombrar a la bicha.
Y, por Dios, Zeltia, con las inmersiones linguísticas, por favor, ¡sujétate que te piertes!
Besos.

Paz Zeltia dijo...

;.)

que ben que che guste o galego... sería unha pena que desaparecese, como tantos outros, como está a piques de desaparecer o bretón, por exemplo...
e supoño que tradicións da festa de san xoan hainas en tódolos sitios, porque é unha festa celebrada en varios países... agora coa globalización máis ca nunca se mestura todo, fórmase unha amalgama onde é moi dificil discernir de onde é cada cousa...

onte estiven na rua ata moi tarde, en cada recantiño de tódolos barrios, tiñan a sua lumeirada, a cidade toda cheiraba a sardiñas asadas; cada bareto (que hai 4 ou 6 por metro cadrado) jaja, pois poñían na porta improvisadas parrillas, invitando a sardiñas, o viño non, o viño ou a cervexa había que pagala... os nenos saltaban lumeiradas (ou cacharelas que o mesmo é) pequeniñas, ata os de un aniño, coa axuda do pai: "unha, duas... e tres" hale xa está... algunhas vellas sacaban a silla á rua, coma nos pobos de andalucía jaja para estr fora formando parte da festa... ata música había nalgunhas ruas ou prazas...
Estase falando de facer festa local en anos próximos, porque a xente vai tarde para a cama, e hoxe, 24, non se traballa como é debido... a xente está cansa (eu esgotada). ogallá que o fagan festivo.
este ano non fun ó centro que no caso da nosa cidade ten a sorte de haber praias no medio e mdio da cidade, e alí fanse moitas cacharelas, decenas delas, énchese a praia de xente, e tamen fai o Concello a Gran Lumeirada municipal... pero bueno, para min está demasiado perdida a esencia; a xente nova fai "o botellón", e parece aquelo un macroconcierto; cortase o tráfico e todo. A min paréceme que así perde o encanto popular que sempre tivo; reunirse os amigos, os veciños, xente coñecida. Eso no centro da cidade é mais ben un circo...
bueno, Lan, parece que estou faladora, xa non me da tempo a ler os post novos que escribiches, que me pareceu que había varios novos por ler...
agora estou cansadiña, e vou durmir.
boas noites!

Lan dijo...

Te agradezco tu descriptivo y cariñoso comentario en galego. Me parece un gesto cariñoso por tu parte. Como si para contar algo que te agrada mucho hubieras elegido la lengua de tu madre y la primera que oíste cuando niña. Así pues, te lo agradezco doblemente, por el contenido, tan afable, y por el vehículo, tan agarimoso.
Gracias de veras.